ဥပေဒေဘာင္ထဲဝင္လာခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အေျခခံဥပေဒေအာက္ကိုေရာက္မလာၾကေသးဘူး
(တူေမာင္ညိဳ) KIC တစ္မွတစ္ဆင့္(၂၀၁၁၊ ေမ ၂၄)
ဒီစကားက အင္အားတစ္စံုတစ္ရာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသား အပစ္ရပ္အင္အားစုေတြရဲ႕ ေလာေလာဆယ္အေျခအေနကို အနီးစပ္ဆံုး ေဖာ္ ျပႏုိင္တဲ့ အေနအထားရွိပါတယ္။
အေျခအေနက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေအာက္ကိုလည္း တိတိပပ မေရာက္ေသးသလို လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲေတြလည္း ပီပီျပင္ျပင္ ျပန္မျဖစ္ေသးတဲ့ တိုးလို႔တန္းလန္း (ယာယီ)အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ဆပ္ျပာပူေဖါင္းပမာ ပါးလႊလွတဲ့ အဲဒီ ယာယီ အေျခအေနဟာ အျခားေသာ အေျခအေနတစ္ရပ္ဆီသုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားရေတာ့မွာပါ။ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ ဘယ္သူ႔ဘက္ကေန စတင္ ေျပာင္းလဲမွာလည္းဆိုတာကို က်ေနာ္တုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရမွာပါ။
တုိင္းရင္းသားအပစ္ရပ္ အင္အားစုေတြဘက္က ေျပာရရင္ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္ခံ”၊ “နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ (BGF) အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း” ဆိုတာမွာ ဘက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကေန နစ္နာဆံုးရႈံးရတဲ့ဘဝ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ၂၀၀၈ကို အလိုမတူဘဲ လက္ခံရတဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးအရ အ႐ႈံးႀကီး႐ႈံးပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ၂၀၀၈မွာ တိုင္းရင္းသားေတြ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္လာခဲ့တဲ့ “တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရး” အာမခံ ခ်က္ လံုးဝ မပါရွိပါဘူး။ (ႏုိင္ငံေရးပါတီ ေထာင္ခြင့္ရပါေစဦး) လူမ်ဳိးေရး ႏုိင္ငံေရးအဆင့္ေနရာ ကင္းမဲ့သြားရတဲ့အ႐ံႈး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ က အ႐ႈံးရဲ႕ ပထမဘက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယဘက္က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔(BGF)အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလုိက္တဲ့အခါမွာ စစ္ဘက္နဲ႔ နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို လံုးဝ လက္ လြတ္ဆံုး႐ႈံးရမယ္။ ဘ႑ာေရးပင္စည္ အလွဲခံရပါမယ္။ မိမိတည္ရွိမႈနဲ႔ လံုၿခံဳမႈဟာ အႀကီးအက်ယ္ စိန္ေခၚခံရမယ့္ ဘဝကို က် ေရာက္သြားမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဘယ္သူက စိတ္ခ်လက္ခ် ေရြးမွာလဲ။ ဒါက အ႐ံႈးရဲ႕ ဒုတိယဘက္ျဖစ္ပါတယ္။
“ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရ”ကလည္း ဒီအေျခအေနကို ဒီတိုင္း လက္ပုိက္ၾကည့္မေနႏုိင္ပါဘူး။ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေဘာင္”ထဲကေန ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလုိ ေဆာင္ရြက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္မွာျဖစ္ တယ္လုိ႔ ဦးသိန္းစိန္တို႔ အစုိးရတစ္ဖြဲ႔လံုးက က်မ္းသစၥာဆိုထားၿပီးသား မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ဘက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကေန နစ္နာဆံုး႐ံႈးရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို တုိင္းရင္းသားအပစ္အရပ္ေတြက ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံ ေျပာင္းလဲပါ့မလား။ လက္မခံခဲ့ရင္။ လက္ရွိေနၿမဲအတုိင္း “ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ”က ဆက္ၿပီး လက္ခံပါ့မလား။ ဘယ္ေလာက္ အတုိင္း အတာအထိ လက္ခံမွာလဲ။ ျပည္နယ္တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ျပည္နယ္အခ်ဳိ႕ကို အေရးေပၚအေျခအေန “ကြက္ေၾကညာ”ကာ စစ္ ေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းမလာႏုိင္ဘူးလား။ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ စစ္တပ္က တစ္ႏုိင္လံုးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေဒသအစိတ္ အပိုင္း တစ္ခုခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ကြက္ၿပီး အာဏာသိမ္းႏုိင္ခြင့္ရွိတယ္ေလ။
ဒီလိုေျဖရွင္းမယ္ဆိုခဲ့ရင္ (နအဖ) စစ္အစိုးရလက္ထက္က ႂကြားလံုးထုတ္ခဲ့တဲ့ “ဘယ္ေခတ္ ဘယ္ကာလမွ မရရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး”လည္း “ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရ”လက္ထက္က်မွ သူ႔ရဲ႕ဆပ္ျပာပူေဖါင္းဇာတိ႐ုပ္ ေပၚလြင္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာထည့္သြင္းစဥ္းစားႏုိင္ဖို႔ “ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုတဲ့ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခ်ိန္ကေန လႊတ္ေတာ္ အစည္း အေဝးေတြ က်င္းပၿပီးစီးခ်ိန္အထိ”ကာလအတြင္းမွာ သတိျပဳမိတဲ့အခ်က္တစ္ခုကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
သက္ဆိုင္ရာ တုိင္းရင္းသားအပစ္ရပ္ အဖြဲ႔စည္းတစ္ခုကိုျဖစ္ေစ၊ အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းဝင္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းကိုျဖစ္ေစ “နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ဖြဲ႔(BGF)အျဖစ္ အသြင္မေျပာင္းရင္ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ (လံုးဝ) မျပဳဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို စာနဲ႔ ေရးသားထုတ္ျပန္မထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်က္ကို ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က အေျခခံမူတစ္ရပ္အျဖစ္ တိတိက်က် က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ( KIO/KSPP နဲ႔ ေဒါက္တာတူးဂ်ာတုိ႔ကိစၥကိုၾကည့္ပါ )
ယခင္ (နအဖ)စစ္ေကာင္စီဝင္ ဗိုလ္တင္ေအးက ယခုအခါ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အကြက္ခ် စီမံထားတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
အပစ္ရပ္ေတြ/ အပစ္မရပ္ေသးတဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈေတြ ထပ္မံ ျဖစ္ေပၚမလာႏုိင္ဘူးလား။
(ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ BGF ေျပာင္းမလဲဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ စကားေျပာရႏုိင္ပါတယ္)
ၾကည့္ျမင္ရသေလာက္ေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) ေဘာင္ထဲမွာ ျဖစ္ႏုိင္စရာမရွိဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
“ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ”က “ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး”ဆိုတာကိုလည္း အေျခခံဥပေဒေဘာင္အျပင္က ကိစၥအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပံု ရပါ တယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပါလို႔ေျပာတုိင္း “လႊတ္ေတာ္”အတြင္းမွာသာ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ေျပာဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီအေျပာကုိ အႀကံေပးေတြ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားလိုက္ပါၿပီ။ ပူပူေႏြးေႏြး အႀကံေပးေတြက ဗီေဂ်းနမ္းဗီးယား (Mr. Vijay Nambir) ကို ေျပာလိုက္ ၿပီးပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ “ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကိစၥ”ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ “ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ”အေနနဲ႔ (လံုးဝ) လက္မခံ ႏုိင္တဲ့မူေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီးသားျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒီလိုေျပာရတာကလည္း အခ်က္အလက္မဲ့ သြားပုပ္ေလလြင့္ေျပာရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပူပူေႏြးေႏြးအႀကံေပးေတြ ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေတြနဲ႔ ၿပီးစီးသြားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲက ျဖစ္ရပ္ေတြကို သာဓကျပဳၿပီးေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္ မဲဆႏၵနယ္အမွတ္(၇)က ဦးဗညာေအာင္မုိးရဲ႕ “ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအ တြက္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရအား တုိက္တြန္းေၾကာင္း” အဆိုဟာ “လႊတ္ေတာ္”ထဲေတာင္ မေရာက္လိုက္ရပါဘူး။ ေဆြး ေႏြးရန္ သင့္/မသင့္ဆိုတဲ့ အဆင့္မွာတင္ပဲ က်ဆံုးသြားပါတယ္။
ျပည္နယ္တစ္ခုခ်င္း အလိုက္ကြက္ၿပီးတင္ျပတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔လဲ “ဆက္လက္တာဝန္ယူမည့္ အစုိးရသစ္အေနျဖင့္ ကရင္ျပည္နယ္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အျပည့္အဝရရန္အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တံခါးဖြင့္ထားၿပီး အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ဆက္လက္ ေဆာင္ ရြက္ႀကိဳးပမ္းသြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း”ဆိုၿပီး “လႊတ္ေတာ္”ထဲမွာ အေျဖေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
“ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္”/ “နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ (BGF)အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း”တာပါလို႔ပဲေျပာ ေျပာ အဲဒီလို လုိက္ပါေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘက္ႏွစ္ဖက္ကေန နစ္နာ႐ႈံးရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုေတြပဲျဖစ္ျဖစ္/ ဆက္လက္တုိက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဝဖန္စဥ္းစားၾကဖို႔ ျဖစ္ပါ တယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒလည္းရွိေနၿပီ၊ လႊတ္ေတာ္လည္းရွိေနၿပီ၊ စစ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႔ မထင္ျမင္ၾကေစခ်င္ပါဘူး။
ျပည္တြင္းစစ္ကို စတုိက္ၾကစဥ္တုန္းက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒလည္း ရွိပါတယ္။ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္လည္း ရွိပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္မခံလို႔ အေျခခံဥပေဒန႔ဲအညီ စစ္တုိက္ရပါတယ္လို႔ အာဏာရအုပ္စုိးသူေတြက ေျပာပါလိမ့္မ
